Czarni huzarzy śmierci. Spacer po Garnizonie.

To potoczna nazwa, która zachowała się w pamięci gdańszczan, na których wrażenie robił efektowny czarny mundur z wysoka czapką a na nim srebrna trupia czaszka.

Garnizon we Wrzeszczu był kiedyś garnizonem w Górnej Strzyży i od 1893r siedzibą Regimentu Huzarów Przybocznych. Prestiżowej jednostki wojskowej, której legendę budowało nie tylko znakomite wyszkolenie i sukcesy bitewne ale również efektowne mundury. Nie było łatwo dostać się do tej jednostki, a żeby zostać oficerem potrzebne było albo wysokie urodzenie albo wysokie kompetencje i wytrwałość. Kiedy jednak zostałeś przyjęty do regimentu, czekała cię ciężka praca.

Przyuczaniu człowieka do konia, nauczała instrukcja z 1901 roku. Zaczyna się na derce i z uzdą, potem na siodle z uzdą, później przez stąpanie w miejscu z uzdą i wędzidłem, by tylko następnie przystąpić do ćwiczeń z bronią na koniu. W pierwszym roku człowiek powinien dobrze ujeżdżać konia w każdym chodzie. Jeździć w każdym możliwym do pokonania terenie, ucząc się przy tym władania bronią. W kolejnych latach powinni doskonalić sprawność jeździecką, aby skierować odpowiednich ludzi do ujeżdżania i dalej szkolić tych, którzy jeszcze nie oswoili się z ujeżdżonymi końmi.

Jak wyglądało codzienne życie huzarów? Jak mieszkali, co robili na co dzień? Co jedli i jak spędzali czas wolny? Jaka droga prowadziła od zwykłego szeregowca do oficera. Jakie wrażenie huzarzy robili na gdańszczankach? Jakie budynki pozostały po dawnym garnizonie? Jak wyglądają dzisiaj? Jaką pracę w garnizonie wykonywał Wojciech Kossak? Jak wspomina obiad u Kronprinza Wilhelma? Na te i inne pytania odpowiemy sobie spacerując po garnizonie i okolicach. Obejrzymy budynki które się zachowały a do jednego wejdziemy do środka, żeby zobaczyć oryginalne elementy wnętrza.