Ilu (i jakich), specjalistów potrzeba do wyprodukowania 1 papierosa? Rozwiązanie na końcu.
Władza kocha monopole. Tak było jest i będzie. Tam gdzie monopol, zwykle też wysokie podatki. Na terenie Wolnego Miasta Gdańska było kilka firm produkujących wyroby tytoniowe: Zigarettenfabrik „Stambul” J. Borg, Tabak und Zigarettenfabrik „Yenidze”, Zigarren und Tabakfabriken M. A. Hasse czy fabryka tabaki Schnupftabakfabrik Julius Gosda. Od 30.06.1927 r senat gdański wprowadził monopol na rynku tytoniowym, oddając go ręce nowej spółki – Gdański Monopol Tytoniowy (Danziger Tabak Monopol) z kapitałem 8,5 mln guldenów, w której większość miały firmy gdańskie (Bank R.Damme, Danziger Privat-Aktien-Bank i Miejska Kasa Oszczędności), posiadające 51% udziałów. Mniejszościowe udziały należał do firm polskich, niemieckich i angielskich. Siedzibę firmy (otwartą 01.07.1928r) zaprojektowali Wilhelm Köster z Herfordt i Alfred Bielefeld, który miał w Sopocie Biuro Architektoniczne i Rzemiosła Artystycznego. To modernistyczny budynek wygięty zgodnie z łukiem ulicy zbudowany obok byłej Królewskiej Fabryki Karabinów przy Weidengasse 39/44 (ul. Łąkowa).
Jak wyglądała praca w fabryce można zobaczyć poniżej:
A tak sprzedawano gotowe wyroby na parterze.
Tutaj praca biurowa.
Kilka marek papierosów.
I oczywiście reklama.
Nie znam niemieckiego ale jak przetłumaczył mi google, te wysokiej jakości produkty zostały stworzone przy współpracy 600 specjalistów wyszkolonych w oparciu o niemiecką kulturę palaczy.
Myślę że płuca potencjalnego klienta mogły czuć się docenione.
Opracowanie na podstawie:
Aleksander Masłowski – „Historia Dolnego Miasta do 1945 roku” –
Zdjęcia:
www.danzig-online.pl
Jeśli chcesz dostawać regularnie informacje, zapisz się do newslettera.
Błąd: Brak formularza kontaktowego.
